Vandaag hebben we een bezoek gebracht aan de Panoramaroute, een weg bovenlangs de Blyde Rivier Canyon. Dit is de op 2 na grootste canyon en het is de grootste groene canyon. Hij is ongeveer 25 kilometer lang met het hoogste punt op meer dan 1900 meter. Langs de route zijn diverse mooie uitzichtspunten. Langs deze route ook in totaal 5 caches gevonden, waarvan 2 earthcaches, waarbij je vragen op geologisch gebied moet beantwoorden, waarna je bij goede beantwoording toestemming krijgt van de cache-owner om hem te loggen.
Wij hadden wat pech met het weer vandaag. Een behoorlijke bewolking onderweg daar naartoe en toen we naar grotere hoogte stegen reden we zelfs in de wolken en hebben we ook regen gehad. Het eerste interessante punt was Bourke's Potholes. Op deze plaats in de canyon komen de Blyde en de Treur bij elkaar. Het water van de Blyde stort naar beneden, neemt daarbij stenen mee en die stenen vormen eeuw na eeuw door de ronddraaiingen grote gaten in de rotsen, de zogenaamde potholes. Je liep daar over en tussen miljarden jaren erosie. Een ander mooi punt waren de Drie Rondawels, 3 rotspunten in de vorm van de beroemde rondavels, ronde cottages met een rieten puntdak. Daar troffen we het wel met het weer en kwam de zon er lekker door en werd het ook snel een stuk warmer. De mooiste plek had toch wel God's Window moeten zijn, maar helaas lag die geheel in de wolken en was het behoorlijk fris en vochtig. We zijn nog een stuk naar boven geklommen naar een stukje origineel regenwoud, en dat was werkelijk bijzonder. Het ontstaan is ook wel apart. Vanaf het Lowveld, aan de oostzijde van de canyon, dat op ca 500 meter hoogte ligt is het vaak warm en daar stijgt vochtige lucht op en komt op de 1700 met bovenaan de top bij God's Window, waar het toch altijd al kouder is. Daar wordt het ofwel mist ofwel regen en valt neer op de top waardoor daar het regenwoudje is ontstaan. Dat ziet er echt bizar uit. Vanaf God's Window zelf was slechts mist waar te nemen. Hoe toepasselijk!!!
Vanavond hebben we gegeten bij een heerlijk restaurantje hier in de buurt, Ant & Elephant. Het zag er wat saai uit, maar het eten zelf heeft dat meer dan goed gemaakt. Marjon had een ontzettend malse steak en ik heb werkelijk genoten van een mega spare-rib van maat 50 ongeveer.
Morgen reizen we wat naar het noordoosten, naar een prive-reserve waar we 2 gamedrives per dag doen. Waarschijnlijk zijn we dan ook even verstoken van internet, vrees ik. Op de weg daarnaartoe gaan we misschien nog even langs een olifantenopvang en als we nog even tijd hebben langs een luipaardenopvang.