.....en terug thuis!

Nu, weer terug thuis kunnen we mooi terugkijken op een heerlijke vakantie. We zullen een aantal dingen de revu laten passeren.

Allereerst de accomodaties. Om globaal de top-10 te noemen:
Pungwe Bushcamp in Mayeleti Gamereserve staat wel op nummer 1. Zo een unieke lokatie midden in een reservaat zonder veilige hekken er omheen, geen elektriciteit en zo'n enorme sfeer! Het principe is basaal en eenvoudig maar zo geweldig. Elke dag start met een wandelsafari om 06.00 uur, rond 10.00 uur uitgebreid brunchen, rond 14.00 uur nog wat eenvoudigs te eten, 14.30 uur een gamedrive met wat te drinken en knabbelen en rond 19.30 uur een uitgebreide avondmaal en dan rond 21.00 uur slapen in een sprookjesomgeving. Werkelijk fantastisch! De beste aanrader voor degene die in het oosten of het Krugerpark gamedrives wil gaan doen en een plek waar we graag nog eens naar teruggaan. Ook Idle & Wild in Hazeyview was een mooie stek. Eigen rondavels in een enorm mooie tuin. Ook dat is een goede aanrader. Tenslotte is ook Reilly Rock Hilltop Lodge een fantastische plek om te vertoeven midden in Mlilwane Gamereserve in Swaziland. Ook een uniek concept zeker ook wat ebtreft de gezamelijke avondmaaltijd rondom het kampvuur.

St. Lucia was een verrassende plaats om te verblijven. We hebben daar elke minuut benut en helaas zijn we niet meer toegekomen aan de whalewatching. Nadeel van St. Lucia was dat het echt een Nederlandse enclave leek. Zoveel gezinnen met erg jonge kinderen, was niet leuk meer. Kom ik straks nog op terug.

We hebben veel gamedrives gedaan en veel dieren gezien. De Big Five helaas niet compleet gekregen omdat de luipaarden zich niet wilden laten zien. Maar we hebben zo ontzettend veel andere dieren gezien die wellicht net zo zeldzaam zijn of zelfs nog unieker. De Bateleur Eagle is daar een van maar ook enkele inheemse reigers die je zelden te zien krijgt en wat te denken van de Afrikaanse Visarend. Je ziet dat de guides hier ook erg enthousiast worden van de ijsvogels die je toch best regelmatig ziet en ook guides pakken net als de toeristen snel hun fototoestellen. Dat zegt wellicht genoeg!

Ook leuke mensen ontmoet die soms enigszins parallel met ons meereisden. Een stel uit de omgeving Oss in het bijzonder die we toevallig gisteren ook nog tegenkwamen tijdens een break langs de snelweg. Zij moesten een eerdere vlucht hebben want zij vlogen via Frankfurt met Lufthansa.

Gisteren voor vertrek waren we wat vroeg in Johannesburg dus we besloten even het centrum aan te doen. We hadden begrepen dat het echt een interraciale stad was, maar in het hele centrum hebben we slechts 5 blanke mensen gezien en het centrum nodigde ook niet echt uit om uit te stappen. Toen maar doorgereden naar de luchthaven, de huurauto ingeleverd en uitgebreid gegeten in een heerlijk restaurant.

Over huurauto gesproken. We hebben het dus moeten doen met een Nissan Almera. Twee grote hardcase koffers passen dan niet in de kofferbak. Eentje moest dus op de achterbank. Het hield niet echt over, maar het was de goedkoopste met een automaat en dag leek mij wel handig als je ook nog aan het linksrijden moest wennen. Achteraf hebben we zo ontzettend veel over gravelroads gereden dat een wat grotere auto die hoger op z'n pootjes staat wel handiger was geweest. Een 4x4 zou wat overdreven zijn geweest, maar erg veel wegen was dat wel erg handig geweest. Maar de Almera heeft ons weer veilig tot aan de luchthaven teruggebracht en we hebben bijna 3000 kilometertjes gereden.

De terugvlucht was een klein drama en dan kom ik terug op die lieve kindertjes.
Als je kleine kinderen hebt, ga dan alsjeblieft kamperen of naar leuke Franse all-inclusives met entertainmentprogramma's voor de kinderen. Als je dan zonodig naar een bestemming wilt waar je minstens 12 uren in een kleine ruimte zit en nauwelijks bewegingsmogelijkheden hebt, neem dan een privevliegtuig. Een autoritje van een uurtje is vaak al te lang en dan wordt je al gestoord achter het stuur, wat verwacht je dan als je 12 uur moet stil zitten. En inderdaad hadden we ook veel last van turbulentie, dus je moet dan dat gordeltje omlaten en dat pikt geen enkele baby. Als je dan perse je net-niet-zuigelingen mee wilt nemen op zo'n vlucht met 300 man aan boord, zorg dan dat je handbagage is voorzien van duc-tape en Amarula. Dit wil effectief werken bij schreeuwende en gillende erg kleine kinderen. We gaan denk ik nachtmerries hebben van dat gegil. En zeg nu niet van: ja, maar het is ook zielig voor die ouders zelf. NEE!!! Zij doen het niet zichzelf aan, maar ook de betrokken kinderen en ook de rest van het vliegtuig. Neem gewoon je kinderen mee naar Zuid-Afrika als ze er aan toe zijn. Please?

Van echt rusten gedurende zo'n nachtvlucht komt dan niet veel, dus we zijn goed moe!

Maar als we de terugreis niet meerekenen dan is deze reis echt perfect geweest en ik kan hem jullie allemaal aanraden. Boeken bij Zuidafrikaonline.nl is ook zo'n aanrader. Een flexibele reisorganisatie met werkelijk leuke onderkomens.

Wandelen in de Drakensberg

Vandaag hebben we een lekker forse wandeling gemaakt in de Drakensberg. Je kunt kiezen uit talloze wandelingen en eigenlijk zijn het allemaal al gauw klauterpartijen met grote hoogteverschillen. Het weer zat mee, behoorlijk wat zon maar niet te heet. Aan het einde kwam er zelfs wat grijze bewolking over de toppen maar het bleeg droog. We liepen een route langs een tweetal watervallen en door enkele beboste gedeeltes in de bergen en dat leken net regenwouden. De bossen lagen allemaal aan de zuidzijde van de bergen, dus grotendeels in de schaduw.
Uiteindelijk ruim 5 uur behoorlijk doorgestapt en alle scrambled eggs geprobeerd eraf te lopen en morgen zullen we wel spierpijn hebben.
Voor de wandeling en erna nog in totaal 2 caches gevonden, de laatste bij een winkeltje waar ze Venco drop verkochten. Dat heb ik nog nooit in het buitenland gezien.

Reisdag naar de Drakensberg

Vandaag hadden we een rit van meer dan 200 km naar onze laatste accomodatie, Ardmore Guestfarm, in Champagne Valley, net ten zuidwesten van Winterton.
Bij de term Drakensberg zou je denken aan 1 berg, maar het betreft een bergketen in het oosten van Zuid-Afrika. Het gedeelte waar wij zitten bestaat uit een zuidelijk, noordelijk en centraal gedeelte en deze delen vormen de grens met het koninkrijk Lesotho. De Drakensberg staat op de wereld erfgoedlijst.
De guestfarm waar wij zitten zit op 1111 meter hoogte. Het is hier nu 17.32 uur als ik dit schrijf is de zon net echter de bergen ondergegaan. Het was een mooie zonnige dag vandaag maar inmiddels is het hier redelijk bewolkt. De lodge waar wij zitten heeft een open haard en die heb ik zojuist maar aangestoken, want het begint ook behoorlijk fris te worden.
We zijn vanmorgen eerst langs een Safari & cultuurdorp van de Zulu's geweest, genaamd Phezulu. Daar uitleg gehad over de gebruiken en leefgewoontes van de Zulu's, waaronder ook de gebruiken rondom een huwelijk. Was leuk en interessant!
Vervolgens over de snelweg noordwestelijk gereden tot Howick en daar de R103 gevolgd tot Mooi Rivier, via een mooie bochtige route die de Meander Midlands wordt genoemd. Ongeveer halverwege die route was een motorrijder aangereden, gezien de schade aan zijn motorfiets frontaal. Hij lag gewond in de berm, maar leefde gelukkig nog. Slechter is het gisteren afgelopen met een jongetje dat dood was gereden. Reisgenoten die een beetje paralle route als ons volgen kwamen daar langs, net toen het was gebeurd. Hier wordt soms echt idioot gereden. Een weg met totaal 2 rijstroken rijden ze soms met 4 naast elkaar en ook met hoge snelheid. Dat terwijl er vaak mensen, koeien of geiten langs de weg lopen of busjes die zomaar stoppen om mensen te laten in- of uitstappen. Niet raar dat zo'n ongeluk dan gebeurt maar wel triest. Ik gok dat toeristen nog de beleefdheid hebben om op gepaste afstand een voetganger te passeren. Door de Afrikaners wordt dat echt nauwelijks gedaan, die denderen er vlak langsheen.
Op de Meander Midlands zijn we langs de Capture Site van Nelson Mandela gekomen. Daar is hij aangehouden als start van zijn bijna 28 jaar gevangenschap. Hij was wel eens eerder aangehouden maar heeft toen korter vastgezeten. Daar was in een schuur een klein Apartheidsmuseum ingericht. Ook het monument bezocht daar van de beeltenis van Nelson Mandela, bestaande uit vele verticale soort palen. Als je vanuit de ideale hoek kijkt vormen die het hoofd van Mandela. Ik voeg een foto toe, maar niet vanaf de ideale plek genomen. Dacht er te laat aan, sorry!

Reisdag naar Umhlanga Rocks

Vandaag moesten we langs de kust een stukje zuidwaarts rijden naar Umhlanga Rocks, een badplaatsje net boven Durban. We waren hier al op tijd, rond een uurtje of 1 in de middag. De lodge waar we nu zitten lijkt echt heerlijk. Een erg mooie ruime kamer, een zwembadje in de mooie tuin, een erg aardige eigenaresse, een fantastische ligging met een paadje over 50 meter naar het zandstrand van de Indische Oceaan. Wat wil een mens nog meer!! Wellicht net nu iets zonniger weer zou wel lekker zijn. Net even op het strand gelegen en het wordt snel heiig en bewolkter. Ter hoogte van Umhlanga Rocks is het gevaarlijk in de oceaan, wat betreft haaien. Een stuk noorderlijker is over een lang stuk een strook oceaan beveiligd met Sharknets. We zij  dus maar niet wezen zwemmen!
Over het weer gesproken. Daar hebben we echt niet over te klagen gehad. Alleen in Hazyview, de dag dat we de Panoramaroute deden hadden we regen en veel bewolking. Verder hebben we nog geen druppel regen gehad en vrijwel alleen uitbundige zon. Het is zelfs voor Zuidafrikaanse begrippen uitzonderlijk droog en warm. We treffen het dus!
Vandaag is voor de rest een relaxdag (geweest), rustig aan zuidwaarts reizen, niksdoen op het strand, een cache op 405 meter gevonden, de blog bijwerken en dan dadelijk met de auto een minuut of 6 noordwaarts naar een restaurantje op aanraden van de eigenaresse van Zeranka Lodge. Ben benieuwd.

Oh ja, voor de trouwe volger had ik nog beloofd die bijzondere vogel op te zoeken die we gespot hebben en waar ook de guide zo enthousiast over was. Dat was tijdens de hippo & croc boatsafari in de St. Lucia Estuary. Dat betrof een Striated Heron, die jullie natuurlijk beter kennen als de Mangrovereiger, of voor degenen die mee willen schrijven: Butorides striata atricapilla. Zal een foto die we gemaakt hebben hieronder bijplakken.

Hluhluwe-iMfolozi National Park

Vandaag een bezoek gebracht aan het Hluhluwe-iMfolozi National Park, een immens park die de Big Five huisvest. De wekker ging om 04.30 uur en om 05.00 uur stond de guide met zijn jeep voor de deur. Bij een tankstation nog even een grote zak ijsklonten gehaald, en nog 4 gasten in een ander verblijf. Deze hadden zich verslapen, althans dachten dat ze pas 06.00 uur opgehaald zouden worden. Die zijn dus wreed uit hun slaap gewekt en stapten binnen 5 minuten in de jeep.
Zoals de naam feitelijk al zegt betroffen dit oorspronkelijk 2 afzonderlijke parken maar die zijn inmiddels samengesmolten tot 1 park. Wij hebben ons vandaag gericht op het zuidelijk gelegen iMfolozi. Dit is een erg heuvelachtig park, zeker in vergelijking met het Krugerpark. Op sommige plaatsen kun je dus wat verder kijken. Naast de gebruikelijke impala's (die moeten haast wel een minderwaardigheidscomplex krijgen want ze worden bijna niet meer gefotografeerd door ons), giraffen en kudu's zagen we al snel behoorlijk wat witte neushoorns. Op de terugweg botsten we haast op een moeder met haar kalf, die vervolgens via de bosschages om ons heen liep. Kon met de tablet nog net een foto van de konten maken.
Mooi was ook een drietal leeuwen die we zagen. Twee mannetjes en een leeuwin. Er zou nog een 2e leeuwin bij zijn, maar die hebben we niet gezien. Er zat ook veel ander wild in de buurt, dus wij hoopten op wat spektakel, maar dat is er niet van gekomen. Een groep buffels zal niet snel worden aangevallen door slechts 2 leeuwinnen en de impala's hielden de leeuwen van een afstandje ook goed in de gaten. Opvallend is dat daar waar met name de leeuwinnen zijn, de lucht vaak krioelt van de gieren. Ik had dat al vermeld bij Pungwe Bush Camp in Mayeleti Reserve, en hier was het net zo. Ook hebben we een uiterst zeldzame Bateleur Eagle gezien. De guide had hem nog nooit in het wild gezien. Bij de leeuwen bevond zich ook nog een Marabou Stork, een uiterst lelijke maar gevaarlijke ooievaarsoort. Zou zomaar bij de Ugly Five kunnen horen samen met de warthog, die we overigens ook veel hebben gezien.
Een luipaard hebben we ook vandaag niet gezien, maar dat is nu typisch zo'n dier dat er moeite voor doet om niet gezien te worden. De gids heeft hem het afglopen jaar ook maar 2 x gezien.
Vandaag hier maar 2 olifanten gezien die net gingen drinken in een half opgedroogde rivier die door het park gaat. Gisteren had de guide hele kuddes gezien en geen leeuwen en nu  toch 4 van de 5 Big's gezien.
Tijdens de lunch ook nog snel even een cache binnengehaald die op 80 meter van ons plekje verstopt lag, dus de dag kan niet meer stuk.
Het einde nadert. Morgens trekken we langs de kust zuidwaarts, maar daarover uiteraard later meer.

Filmpje van een groep hippo's

Hippo's in St. Lucia Estuary: http://youtu.be/OoJY1YOmhvo

De St. Lucia Estuary

Vanmorgen hebben we eerst een bezoek gebracht aan de St. Lucia Estuary, een deel van iSimangaliso Wetland Park en is het gedeelte van de rivier bij St. Lucia dat uitmondt in de Indische Oceaan. Dit gebied is bekend om zijn grote populaties nijlpaarden en krokodillen, mangrovebossen maar ook haaien.
De nijlpaarden grazen 's nachts als het donker is in het aangrenzende reservaat maar ook in St. Lucia zelf, vanwege het zoeter smakende gras. Voor het licht wordt gaan zij weer het water in om te rusten. Onderweg 3 grote groepen nijlpaarden gezien en wat ook erg bijzonder was, een 2 nijlpaarden die aan het paren waren. Dat was behoorlijk uniek en dat 'liefdesspel' kan we een paar dagen duren.
Nijlpaarden hebben een uiterlijk dat je echt op het verkeerde been zet. In Zuid-Afrika worden jaarlijks 3000 mensen gedood door nijlpaarden en dat is veel meer dan door de andere wilde dieren. Nijlpaarden kunnen rennen met een snelheid van bijna 45 km/uur maar zij kunnen dat slechts 300 meter volhouden.
Een krokodil laat zich 's morgens vroeg niet zo makkelijk zien, maar op de terugweg hebben we er een aantal gespot, waarvan er eentje ook nog uit het water was gekropen. Krokodillen verliezen bij hun jacht ook veel tanden. Onder elke tand groeit echter altijd weer een nieuwe. Op een bepaald moment raken die tanden op en verhongert een krokodil. Dit kan echter lang duren. De gids werkt ook bij een onderzoekscentrum voor krokodillen en daar is eens een krokodil ontsnapt waarvan de bek was dichtgemaakt met tape. Die krokodil vonden ze na 18 maanden terug, wel sterk verzwakt maar dus nog wel levend. Bij een krokodil werkt het dus net als bij olifanten: als de tanden of kiezen op zijn sterf je de hongersdood.
Behalve de hippo's en crocs hebben we ook nog heel wat vogels gespot. Een daarvan is de African Fisheagle, een visarend die alleen in Afrika voorkomt. Ook een Pied Kingfisher gezien, een van de zeven soorten ijsvogels die Zuid-Afrika rijk is. Die is een overwegend wit-zwarte ijsvogel en die zie je hier redelijk wat vliegen en jagen op visjes.
Ook zagen we een Goliath heron, in Nederland bekend als de reuzenreiger. Het is de grootste reiger die er bestaat en komt slechts voor ten zuiden van de Sahara. Ook zagen we een uiterst zeldzame reigersoort waar zelfs de gids enthousiast van werd en foto's van probeerde te maken. De naam is mij echter ontschoten, maar als we de foto's die wij ervan gemaakt hebben nader hebben bekeken, zal ik de naam in een volgende blog nog vermelden.

In de middag hebben we nog wat gewandeld bij het strand en mogelijk gaan we nog kijken of we alsnog whalewatching kunnen doen, mogelijk zaterdagochtend voordat we zuidwaarts trekken. Je start daar weer vanaf het strand en ook de landing is net als in Plettenberg Bay, maar hoge snelheid het strand op varen. De mogelijkheid ervan gaan we dus nog even bekijken.

Daarna hebben we kort een bezoek gebracht aan het Crocodile Center waar krokodillen worden opgevangen, bestudeerd en gefokt.
Op de foto's achtereenvolgens een grotere groep nijlpaarden, een krokodil die net op de kant was gekropen en boven in de boom de African Fisheagle.

Verblijf in St. Lucia

Rechtsboven bij de links staan een aantal verblijven die we anderen zouden aanbevelen vanwege de bijzonderheid van de lokatie.
Enkele lokaties zijn wat minder en dan zullen we die link ook niet vermelden bij de links. Zo was onze eerste verblijf in Johannesburg echt een plaats waar je verblijft als je 's avonds laat aankomt, maar dan nog mag je verwachten dat het er schoon is. Dat was daar niet het geval, dus ook geen link.
St. Lucia is echt een toeristenstadje aan de Indische Oceaan. We zitten nu in Lalapanzi Guesthouse. Op het eerste gezicht een leuke lokatie maar toch vermeld ik hem niet in het lijstje. Ik zou hem namelijk anderen niet aanraden. Hoe leuk de plek ook is, de boel moet wel in orde zijn en dat geldt ook voor een bijna verstopte gootsteen, een closetrolhouder die bijna op de grond is vastgemaakt aan de muur en scheef zit, spaarlampen waar je gerust een operatie bij kunt doen, een douche waar nog geen wc in zou kunnen passen, kortom weinig sfeer en dan is het echt zo'n plek waar je iets fantastisch van zou kunnen maken. Hier zitten we het langst en dan wordt je weggestopt in een kamer die uitkijkt op een binnenplaatsje. Dat zijn nou van die dingen waarvan ik zeg: die verdient geen linkje op de site.
Nu ik het zo bekijk, vergeet ik zelfs een link van het verblijf in Pretoria. Die zal ik er nog bijzetten. Leuk verblijf waar de eigenaar ook moeite doet om het de gasten naar de zin te maken. Geen klachten over, dus Natanja Guesthouse zal ik nog toevoegen.

iSimangaliso Wetland Park - een bonus

Vandaag het gebied verkend ten noorden van St. Lucia, iSimangaliso Wetland Park, een beschermd reservaat dat op de Werelderfgoedlijst staat. iSimangaliso is Zoeloes en betekent 'wonder', en dat was het wel behoorlijk. Het is het op twee na grootste park van Zuid-Afrika en wij hebben daar nu maar een stukje van gezien. Het omvat ongeveer 250 km van de kuststrook langs de Indische Oceaan, vanaf de grens met Mozambique zuidwaarts.
Bij de toegang stond een bord dat er maar 120 auto's met dagtoeristen worden toegelaten, dus we hadden mooi mazzel, aangezien we niets hadden besproken.
Ondanks de enorme droogte bevat dit park veel meren en poelen waar veel nijlpaarden en krokodillen leven, maar ook veel ander wild. Door al dat water zag alles er veel groener uit dan bijvoorbeeld in het Krugerpark of in Swaziland. We zagen ook hier weer de antilopen, kudu's, buffels, warthogs, rodeduikers, steenbokjes en apen. Op veel plaatsen kon je van de asfaltweg af een scenic tour doen die je vaak leidde naar een mooi uitzichtspunt. Zo'n plaats was bijvoorbeeld een doorgang naar de beach bij de oceaan. Het strand op zich stelde niet veel voor, slechts enkele tientallen meters strand en voor de rest hier vooral rotsen. Toch was het een fantastische plek omdat er voor de kust veel walvissen voorbijgingen. Er was een groep walvissen bij van misschien wel 15 stuks. Soms zag je wel 5 fonteinen tegelijkertijd. Veel verder uit de kust zag je zulke enorme waterverplaatsingen dat de walvissen daar waarschijnlijk hoog uit het water sprongen. Het was werkelijk magnifiek om dat te mogen aanschouwen, een geheel onverwachte bonus.
De kers op de taart kregen we aan het einde, toen we op weg waren naar de uitgang. De zon zakte al met rasse schreden toen we verderop in het hoge gras iets groters ontdekte. Eerst dachten we aan een nijlpaard maar die heeft nauwelijks oortjes, dus we durfden bijna niet te hopen dat dit toch een neushoorn was. We zijn bijna bovenop de auto geklauterd en toen zagen we duidelijk de hoorns zitten. Het was een moeder met haar jong, dus voorzichtigheid is dan altijd geboden. We hebben toen het geheugenkaartje van het fototoestel volgeschoten en reden weer verder. Staan er 250 meter verderop nog 2 neushoorns in het veld op nog geen 50 meter afstand. Wat een wonder is dat. En gelukkig hadden we extra geheugen ingeslagen. Helaas kon ik met de tablet geen foto meer make  omdat het al te schemerig werd. Kijken of ik er achteraf een fotootje bij kan plakken.
Op de fotootjes zijn achtereenvolgens de Indian Ocean te zien, een kudu en een fishplatter voor 2 dat we vanavond hebben gegeten. Zalig, bij een restaurant genaamd Ocean Basket.

Reisdag naar St. Lucia

Vanmorgen zijn we om 09.00 uur vertrokken naar St. Lucia, weer in Zuid-Afrika, ten zuidoosten van Swaziland. De reis gaat dan eerst oostelijk tot de Big Bend en dan zuidwaarts langs een aantal reservaten naar de grensovergang. Bij de grens van Swaziland naar Zuid-Afrika moet je weer langs zo'n 4 posten voor de benodigde stempeltjes op je formuliertje of in je paspoort en dat formuliertje geef je dan weer aan een ander die er ook weer iets opschrijft of op stempelt. Zeer omslachtig. Toen wij het eerste gebouw van de immigratie van Swaziland binnenliepen k3oop een Nederlands gezin voor door via de uitgang snel naar binnen te glippen en God straft onmiddellijk. Bleek de man, de intellectuele voorkruiperd en aanstichter, kennelijk een stempel te missen in zijn paspoort van zijn binnenreis. Gaat die man gigantisch in de stress en dreigt direct de ambassade te bellen. Zoonlief doet verwoede pogingen om het gesprek over te nemen want zijn vader brengt hen overduidelijk alleen maar verder in de penarie. Het paspoort van hem ligt dan al aan de andere kant van de balie. Gelukkig opent eenandere beambte het loket ernaast en hebben wij wel de benodigde stempels in het paspoort dus zijn binnen enkele minuten weer buiten in de verzengende wintertemperatuur van zeker 30 graden. Wat er van dit gezin is geworden weet ik niet meer, zij hebben ons in ieder geval niet ingehaald op de honderdvijftig kilometer daarna, dus zij staan daar wellicht nog.

St. Lucia is een kustplaats in Kwazulu Natal, dat bekend staat op zijn hippo's en krokodillen, maar ook van zijn wetlands ten noorden van het plaatsje. Daar zouden mangrovebossen zijn. Als het donker wordt zouden de 1200 hypo's hier het water verlaten en vanuit verschillende richting het plaatsje binnentrekken om te grazen. Na de overheelrijke maaltijd vanavond hebben we er echter nog geen gezien. Wellicht de komende dagen meer succes!
We hebben hier 4 overnachtingen. Morgen willen we de wetlands gaan bezoeken, overmorgen gaan we met een boot een hippo- en krokodillensafari doen en de dag erop worden wij bij de lodge om 05.00 uur opgehaald voor een hele dag safari in het nabijgelegen Hluhluwe wildpark met de grootste concentratie witte en zwarte neushoorns. Lunch is inbegrepen. In deze lodge hebben we 4 dagen internet, dus ik hoop weer gewoon dagelijks te kunnen bloggen. Helaas vandaag met de tablet geen interessante foto's gemaakt om hierbij te posten.

Mlilwane Wildlife Sanctuary

Maar eerst wil ik het kort hebben over onze verblijfplaats, Reilly Rock Hilltop Lodge. Dit is een verblijf dat vrijwel geheel in koloniale stijl is ingericht en al generaties lang behoort tot de Reilly-family. De Reillys waren bevriend met prins Bernhard en je ziet hier ook foto's van hem. Ontbijt en diner zijn inbegrepen en het diner hebben we zojuist achter de kiezen en ook hier is dat weer erg bijzonder. Diner wordt altijd geserveerd rondom het kampvuur. Voor elke gast wordt een eigen tafeltje neergezet en je wordt om 19.00 uur verwacht. Je neemt je drank mee, in ons geval altijd een flesje rode wijn en dan is er een bufet dat door het personeel wordt gebracht. Vanavond was dat rijst, couscous, bietensalade, sellerysalada, Griekse salade, wildebeest-worst (van de gnoe) en lamskotelletjes en dan was er nog een vage maar lekkere saus bij. Gewoon eten wat de pot schaft, dus, en het is altijd vers gemaakt. We waren met 14 gasten in totaal en we hebben lekker bijgebabbeld met Engelse en Nederlandse medegasten over hun ervaringen.

Vanmorgen weer heerlijk ontbeten. Er wordt altijd een eitje voor je klaargemaakt, een scrambled egg voor mij en een sunny-side-up gebakken eitje voor Marjon. Voor mij natuurlijk ook altijd iets van bacon, tomaat, champignons bij en dan laat ik de worstjes en boontjes nog vaak zitten.
Daarna zijn we eerst een stuk gaan rijden door Mlilwane Wildlife Sanctuary en zagen bij de dam een krokodil die nog redelijk beweeglijk was en voor ons ook nog uit het water kwam. Daarna zijn we een mountainroute gaan rijden die voor een Nissan Almera behoorlijk gewaagd was. Goed dat Budget niet kan meekijken, want zij zouden niet blij zijn. Het is zo'n route die je absoluut niet met je eigen auto gaat rijden. Vanaf een uitzichtspunt ging die weg verder als 4x4-route maar dat leek het eerste stuk eigelijk ook al, dus dat hebben we dan maar niet gewaagd, zeker als de weg kennelijk nog slechter gaat worden. Vanaf dat punt zijn we wel zo'n 1000 meter gaan lopen over de Ridge Trail naar de Execution Rock. Daar zou een cache moeten liggen, maar die was slechts te bereiken als je over het uiterste richeltje naar een rotspartij zou kruipen. Zo belangrijk vond ik dat ook niet met een klif van zo'n 300 meter diepte. Dus op een meter of 3 van de cache de poging toch maar gestaakt. Daarna dezelfde route weer teruggereden en gereden naar een 2e cache waar we ook tevergeefs hebben gezocht. Dus nog steeds geen Swazilandcache in mijn bezit.

Vervolgens maar naar de lodge teruggereden voor een heerlijke douche, want de stof van de zand- en gravelwegen dringt overal doorheen. En nu maar lekker relaxen tot aan de kampvuurmaaltijd!

Swaziland

Vanaf Komatiepoort en het heerlijk rustige Trees Too Guest Lodge zijn wij op aanraden van de eigenaresse, Sue, via een bijzonder mooie route naar onze volgende bestemming in Swaziland gereden. De route was geheel anders dan voorbereid, lag aanzienlijk meer westelijk. Aan de voorbereide caches voor onderweg had ik dus werkelijk niets! De route maakte het echter meer dan goed!

Swaziland is een klein koninkrijk met iets meer dan 1 miljoen inwoners. De koning mag iedere augustus een nieuwe maagd uitkiezen die dan zijn nieuwe volgende vrouw wordt. Kandidaat-maagden moeten voor de koning dansen waarna hij zijn keuze maakt en dat mag uiteraard niet geweigerd worden. De vorige koning zou rond de 500 kinderen hebben geproduceerd. Een harde werker dus!

Bij de grens met Swaziland ga je door zo'n 4 poorten en uiteindelijk bij de immigration, voor het laatste hek, krijg je de stempels in je paspoort en een formuliertje mee die je buiten aan de man geeft die zorgt dat de slagboom omhoog gaat. Wij namen de grensovergang Jeppe's Reef. De eerste kilometers voorbij de grens lijkt er niets gewijzigd maar eenmaal voorbij het eerste mooie uitzichtspunt op Pigg's Peak verandert het landschap enorm, in het voordeel van Swaziland. Veel meer bomen, wat schonere omgeving en soms adembenemende vergezichten.

Bij Pigg's Peak hebben we even een cappuccino gedaan en daarna zijn we via een scenic tour naar de Maguga Dam gereden. Een erg mooie route door een, volgens mij, behoorlijk vulkanisch landschap maar dat zag er zo veel mooier uit dan het stuk Zuid-Afrika ten noorden van Hazyview. Bij de dam hebben we heerlijk geluncht en daarna zijn we verder zuidwaarts gereden en hebben we op advies van Sue, een glasblazerij bezocht. Niet zozeer vanwege het glasblazen, want dat hebben we in Tsjechie al meer dan voldoende bekeken. We hebben daar in de shop wat glaswerk gekocht. Een doos met een flesje Amarula en 2 glaasjes, 2 longdrinkglazen met het symbool van Swaziland en 2 wijnglazen. Voor vertrek maar even bekijken hoe we dat veilig kunnen meenemen.

Daarna zijn we doorgereden naar onze volgende bestemming waar we 2 overnachtingen hebben, Reilly's Rock Hilltop Lodge, midden in het Mlilwane Wildlife Sanctuary, wederom een adembenemend onderkomen. Overigens zal ik, als ik weer internet heb, alle onderkomens waar wij tevreden over waren vermelden bij de links. Mocht je een keer een weekendje willen boeken in een bijzonder onderkomen, dan is de keuze wat makkelijker. Ook hier hebben ze weer zo hun eigen dingetjes, maar daar vertel ik over in mijn volgende blog. Om 19.00 uur gaan we in ieder geval met alle gasten eten rondom het kampvuur.

De bijgevoegde foto's betreffen achtereenvolgens het uitzicht vanaf Pigg's Peak, de Maguga dam en het uitzicht vanaf het terras voor onze lodge.

Kruger National Park

Zoals gezegd lieten we met pijn in ons hart Pungwe Bush Camp achter ons en gingen weer terug, noordwaarts, naar de Orpen Gate, een van de vele ingangen van Kruger National Park.
De reis ging naar het kamp Pretoriuskop, zo'n beetje de eerste lokatie waar een kamp werd opgericht in het Krugerpark. Het zou een reis zijn van zo'n 200 km.
Vanaf de gate besloten we de zandwegen te nemen. Dat zou enerzijds korter zijn (absoluit niet wat betreft tijd) en we hoopten zo meer dieren te zien. Goedbeschouwd reden wij het eerste deel zuidwaarts langs de grens van onze voorgaande Manyeleti reserve. De dag daarvoor zagen wij tijdens onze avond gamedrive een fikse bosbrand vanuit de richting van het Krugerpark en nu kwamen wij daarlangs gereden. Met name de bomen op de grond smeulden nog steeds en het was een erg groot gebied. Branden worden hier niet bestreden. Vermoedelijk geldt dat alleen voor de camps en gates maar niet voor de natuur. Alles blijft liggen zoals de dieren en het vuur het achterlaten. Olianten zijn echt de vernielers van de natuur. Op de 2 reisdagen door het Krugerpark zien we talloze plaatsen waar de bomen zijn ontworteld, afgebroken of waar afgetrokken stammen liggen. Volgens Isaac, de ranger van Pungwe, zouden de olifanten dat vermoedelijk bewust doen om ook de kleinere dieren, zoals de antilopen en kudu's en nog kleinere steenbokken eten te gunnen.
Uiteindelijk hebben we nog behoorlijk door moeten rijden omdat we om 18.00 uur binnen het kamp moesten zijn. Daar hadden we nog mazzel mee omdat het 1 augustus was. Op 31 juli had dat nog 17.30 uur geweest. Kom je te laat bij je camp of de gate, kost dat 150 Rand boete.
Aangekomen in Pretoriuskop heb je wel een kleine cultuurschok te verwerken. Het is een soort Sporthuis Centrum (hoezo, ouwerwets!!), geen wifi, redelijk belegen huisje en niet helemaal schoon en niet eens een gewoon restaurant. De enige eetmogelijkheid was een Wimpy, een soort McDonalds. Daarvoor ga je echt niet naar Zuid-Afrika. Uiteindelijk daar nog eel redelijk gegeten en zelfs geslapen. Een belangrijk eetalternatief is hier de Zuid-Afrikaanse braai, wat wij barbecue noemen. Dat werd hier dus ook redelijk massaal gedaan, maar wij hadden niet zoveel tijd om alle spullen daarvoor in te slaan voor 1 nachtje in dit camp.
De volgende ochtend hebben we ook ontbeten in de Wimpy. Het moet niet gekker worden!! En het was nog lekker ook.
Na het Wimpy-ontbijt zinn we via vooral tarredroads naar de uitgang Crocodile Bridge gereden, de meest zuidoostelijke uitgang van het Krugerpark, waarna we vanavond zijn geland in Trees Too Guest Lodge, een ontzettend fijn verblijf in Komatiepoort, net 10 kilometer ten zuiden van het park en ook 5 kilometer vanaf de grens met Mozambique. Overigenz is hier in 1984 het Akkoord van Komatiepoort getekend waarmee de Zuid-Afrikaanse regering met wie van Mozambique afsprak dat er geen wapens zouden worden geleverd aan de ANC en aan een Mozambiquaanse vrijheidsbeweging in die tijd.

In het Krugerpark hebben we uiteraard weer veel dieren gezien maar de neushoorn en het luipaard helaas nog niet. Inmiddels weten we sinds Pungwe uitstekend hoe neushoornpoep eruit ziet maar die krengen laten zich niet zien, hoewel er 3000 jn het Krugerpark rondhobbelen. Een Nyala is veel zeldzamer, slechts 300 stuks en die hebben we al gezien in Manyeleti en in het Krugerpark. Verder veel olifanten, een aantal giraffen, krokodillen, nijlpaarden en vandaag weer 3 leeuwen en dan heb ik het nog niet over de talloze antilopen, kudu's, en andere bokken en ontzettend veel bijzonder mooie vogels. Man, wat hebben die mooie kleuren! Waar we de leeuwen zagen was een verkeersinfarct ontstaan. Ik durf te wedden dat de meeste mensen daar niet eens wisten dat dit vanwege de leeuwen was. Toevallig stak daar ook nog een hele groep olifanten een water over.

Morgenochtend worden we door de eigenaresse van Trees Too Guest Lodge bijgesproken over bezienswaardigheden op onze route naar Swaziland. Dat krijgen we tijdens het ontbijt te horen. Er was hier nog een Nederlandse stel die ook die kant op gaat maar die gaan geloof ik niet naar onze volgende bestemming. In SwZiland verblijven wij 2 nachten en op dag 2 zal daar ook een stel arriveren die deels ons programma doet maar ietsje achterloopt. Hen kwamen we al tegen in Hazyview en Pungwe en se doorlopen ook samen het programma in St. Lucia, na Swaziland. Maar over Swaziland volgen de details later.

Pungwe Bush Camp

Op de 30e kwamen we tegen 15.00 uur aan in Pungwe Bush Camp in Manyeleti Private Reserve, nabij de Orpen Gate waar we 1 augustus het Kruger Park in gaan. In de beschrijving stond dat we om 15.30 direct een gamedrive zouden doen. Een gamedrive is het echte woord voor wat wij kennen als een safari.
Dat bleek niet juist, want dat had eigenlijk om 14.30 uur moeten zijn, dus de overige gasten waren op ons aan het wachten. Jammer!

We hebben met de ranger snel de belangrijkste spullen vanuit de auto naar onze lodge gebracht en daarna gauw de jeep ingesprongen. Op de route naar Pungwe, een route van 28 km, hadden we al olifanten, buffels, zebra's, kudu's en antilopen gezien. Dat had ons ook wel een beetje opgehouden onderweg, eerlijk gezegd.

In Pungwe Bush Camp kunnen maximaal 8 personen worden geherbergd in 4 cottages, bestaande uit een rieten dak, en wanden van tentdoek. Wel zijn ze voorzien van wc, bad en douche. Er is hier geen electriciteit en ook de koelkast werkt op gas. Geen internet dus! En ook kunnen we niets opladen als het leeg is.
Je start hier 's morgens met een wandeling samen met een tracker waarbij je veel leert over poep en sporen in het zand en het gras en vegetatie en alles. Daarna heb je een uitgebreid ontbijt. Gasten die verder reizen vertrekken daarna en de overige gasten hebben dan van 14.30 tot 19.00 uur een gamedrive met een open jeep.
Onmiddellijk na aankomst zijn wij daar dus mee gestart. Het was toen nog zeer warm, maar zodra de zon ondergaat daalt de temperatuur en wordt het erg koud. Met de gamedrive hebben we behalve de eerdere dieren ook 3 hypo's gezien en een stuk of 4 krokodillen, 1 hyena en helaas alleen het geluid van een een luipaard. We hebben een hele tijd gewacht bij een meertje, maar het feest werd vermoedelijk verstoord door een andere jeep met een kap eroverheen die langs reed en dat luipaard heeft verjaagd door de takken die over die kap krasten.
Bij dat meertje was ook een kudde van ongeveer 100 buffels die net vertrok toen wij daar arriveerden.
Pungwe Bush Camp is niet omheind, dus de beesten kunnen zo langs komen. Vanmorgen bleek dat de hyenasporen naar en van het camp leidden, dus die beesten hebben hier rondgehangen. Vannacht hoorde ik ook geblaf niet ver van onze cottage. Hetklonk echt als hondengeblaf en ik had geen hond gezien bij het personeel. De ranger zei dat dit geblaf van de kudu komt. Een kudu is een grote antilope met een mooi gedraaid gewei en waarvan de biefstuk uitstekend smaakt. In Zuid-Afrika is dat echt iets dat je gegeten moet hebben. Gisteren met die gamedrive zagen we ook op nog geen 100 meter vzn het kamp 2 olifanten lopen. Ook die kunnen zomaar het camp binnenwandelen.

Vanmiddag in een ander deel van Manyeleti gezocht naar dieren. Manyeleti is ongeveer 23.000 km2 groot en tussen hier en het Krugerpark zit geen hek.
Hier zagen we 4 redelijk verse karkassen liggen van buffels. Die waren tot op het bot schoon opgevreten. Niet lang daarna zagen we 2 bomen die redelijk vol gieren zaten en dat is een goed teken dat er jagers in de buurt zijn, want gieren jagen niet zelf, het zijn immers aaseters. En redelijk dichtbij vonden we een leeuwin in het gras en gelukkig was ze wel zo beleefd haar kop even voor ons op te tillen voor wat leukere foto's.

Vandaag verder nog waterbokken, steenbokken, nyala's en kudu's gezien en slechts 1 gnoe. Van de big five hoeven we nog slechts de neushoorn en het luipaard. En die laatste zal niet eenvoudig zijn want hij is erg schuw.

Morgen verlaten we met enig verdriet Pungwe Bush Camp. Dit is werkelijk een fantastische aanrader voor degene die voornemens is het Krugerpark te bezoeken. De uitstekende ranger Isaac, die wel wat wegheeft van Eddy Murphy, en de eigenaar Lothar waar we zulke diepgaande gesprekken mee hebben gevoerd. Werkelijk onvergetelijk!!

Elephant Sanctuary en Zuid-Afrikaanse politie

Vanwege het feit dat we nu niet de beschikkibg hebben over stroom en internet, publiceer ik deze blog later.
Op woensdag 30 juli hebben we eerst het nabijgelegen Elephant Sanctuary bezocht. Daar worden olifanten opgevangen die bijvoorbeeld zijn verstoten en die vervolgens worden bedreigd. Eerst worden die getraind in een sanctuary in Pretoria waarna ze naar een van de twee andere sanctuaries van dezelfde stichting gaan. We hebben hier veel geleerd over de anatomie van de olifant maar ook geleerd over signalen die olifanten afgeven voordat zij zich genoodzaakt zien om aan te vallen. Erg handig in de wetenschap dat je de komende dagen veel olifanten zult bezoeken.
Vervolgens mochten we de olifanten ook aanraken, waaronder ook de poten, de tong en de kiezen. Die kiezen worden vijf keer vervangen door een nieuw set kiezen rond hun 47e verjaardag. In het wild levende olifanten zullen daarna langzaam sterven van de honger als de laatste kiezen uit hun bek zijn verdwenen. In dierentuinen levende olifanten worden veel ouder omdat zij veel zachter voedsel krijgen.
Uiteindelijk mochten we ook een stukje wandelen met de olifanten. Dat doe je door achterwaarts de vingers in de slurf te stoppen met je duim op de slurf en dan trek je voorzichtig de olifant mee. Werkelijk een wonder om een 5 ton wegend beest zo te mogen aanraken.

Daarna zijn we vertrokken naar Pungwe Bush Camp, in Manyeleti Private Reserve, een prive-reservaat tegen het noordelijke deel van het Krugerpark.

Dat was geen lange rit, maar wel bijzonder. De route is niet speciaal, leidt over een drukke weg langs 2 plaatsen en veel nederzettingen, die er wat beter uitzien dan de townships en waar de 'huisjes' iets verder van elkaar af staan.
Met betrekking tot die route hadden we de waarschuwing gekregen dat het was voorgekomen dat auto's van touristen waren bekogeld, dus dat we op moesten passen. Uiteindelijk viel dat wel mee en bleekmdat we vooral van de politie moesten oppassen.
Eerst werden we langs de kant gezet omdat we een doorgetrokken streep zouden hebben overschreden. Nu zijn die strepen in de meeste gevallen niet eens te zien, maar goed, als de agent dat zegt, dan zal het wel! Dat zou mij 750 rand gaan kosten en ik moest mee naar het politiebureau. Ik zei tegen haar dat zij maar een proces-verbaal op moest maken op mijn naam en dat die dan vanzelf bij Budgetrent terecht zou komen en dat ik het met hen zou verrekenen. Ook vertelde ik haar dat we feitelijk collega's waren. Hierop veranderde ze wat van toon, maar ik moest toch mee naar het politiebureau om te betalen. Ik zei haar dat ze proces-verbaal op moest maken en dat ik toch niet zou betalen nu. Toen werd mij een prettige voortzetting van de reis gewenst en kon ik door.
Nog geen 5 miniten later een gewone politiecontrole. Je bent als tourist zeer herkenbaar vanwege een speciale sticker op de voorruit van de auto. Nu werd mijn rijbewijs gevraagd en kreeg ik een standje dat ik een internationaal rijbewijs nodig had. Dat zou mij 1500 rand kosten en moest meteen worden betaald. Ook nu zei ik weer dat hij maar proces-verbaal op moest maken. Toen begon die dwarrel dat hij het goedkoper kon maken als ik hem betaalde. Ik vroeg hoeveel en hij zei 300 rand. Ik zei dat dat teveel was, zei dat ik een Nederlandse collega van hem was en dat ik niet zou betalen en dat hij maar proces-verbaal op moest maken. Ook toen was het gesprek snel voorbij en kon ik weer weg. Later aangekomen in het kamp bleek dat de week ervoor alle toeristen hetzelfde hadden meegemaakt en iedereen had betaald, voor dezelfde feiten totaal verschillende bedragen. Nooit betalen op straat dus. Proces-verbaal laten opmaken en dat laten regelen via de verhuurder. Dan weet u dat!! (om een vermaard fylosoof te citeren)